Laos

Nadat we vorige week in Laos zijn aangekomen hebben we de slow boat gepakt naar Luang Prabang. Deze tocht wordt aangeraden omdat je veel van het land ziet en een het een heel relaxte manier van reizen is. Helaas zaten er bij ons al 50 mensen in het bootje en toen werden er nog eens 75 bij gepropt, dus erg ontspannend was het niet. Ook zaten wij naast een stel Engelse wat het nodig vond om een heel krat bier leeg te zuipen en daar nogal vervelend van werd.    

Aan het einde van de middag kwamen we aan bij onze tussenstop in Pakbeng. Hier hebben we samen met een twee andere koppeltjes die we eerder bij de grens hadden ontmoet een guesthouse gezocht. Vanaf dat moment zijn we eigenlijk samen blijven reizen. We hebben met hen nog een extra dagje doorgebracht in Pakbeng, in de hoop dat de volgende boot rustiger zou zijn. In Pakbeng is eigenlijk niks te beleven maar het is mooi. We hebben hier weer een poging gedaan om te vissen, weer niets gevangen.

Een dag later kwamen we dan eindelijk aan in Luang Prabang, de meest toeristische stad van Laos. Hier hebben we de zonsondergang gezien en zijn we naar een wel hele mooie waterval geweest, en we konden hier ook nog in zwemmen. Voor de rest hebben we een hele leuke tijd gehad met de andere mensen, savonds lekker gegeten op de markt en veel potjes gekaart.

Hierna door naar Vang vieng. De busrit duurde 5 uur, maar het uitzicht door de bergen was erg mooi. Het busje reed hard dus hebben we hier geen fotos van kunnen maken. In Vang Vieng hebben we mountainbikes gehuurd en naar blue lagoon geweest, 
een andere plek waar we hebben gezwommen en door de grot hebben geklauwterd.

S avond hadden we een afscheidsfeestje met de groep waar we voor ruim een week mee hebben samengereisd. Erg leuke avond gehad, ook heeft toen iedereen besloten om nog een dagje te blijven.

Dus de dag daarna zijn we wezen tuben. Tuben is dat je met een rubbere band de rivier afdobberd. Dit hoeft niet gevaarlijk te zijn maar onderweg zijn er allerlei barretjes en platformen waar mensen vanaf kunnen springen. Omdat mensen veel te dronken worden of gekke drugs gaan gebruiken overlijd er elke maand wel iemand bij het tuben. Helaas was er ook iemand overleden een paar dagen voordat wij daar waren, daarom waren nu alle barretjes gesloten en konden wij alleen nog maar in het water dobberen. Dit was ook zeker niet verkeerd na een kort nachtje. S avonds  uiteindelijk toch maar afscheid moeten nemen van de andere, want iedereen ging een andere kant op.

Eigenlijk viel onze eerste week in Laos tegen. Alles is hier veel duurder dan gedacht. Dat komt ook omdat de koers van de euro heel slecht is. In onze reisgids van 2014 staat nog dat 1 euro 11.000 kip is maar dat is nu nog maar 8.500 kip. Ook is dit land communitisch en de regering profiteerd graag mee van het toerisme. Bij elke tempel, berg of zelfs een brug waar veel toeristen overeen gaan wordt om geld gevraagd. Ook is het vervoer veel duurder. Omdat de prijzen zo hoog zijn heb je echt het idee dat je bij alles wordt opgelicht.
We kwamen er al snel achter dat je hier echt bij alles moet onderhandelen, wat best vermoeiend kan zijn. Gelukkig hebben we een tijdje met een Filipijnse samen gereisd die ons daar goed bij heeft geholpen. 
Ook waren de mensen onaardig. Ze kijken je niet eens aan als je wat wilt kopen en ze doen totaal niet de moeite. Daarom waren we er naar de eerste week ook wel aan toe om naar minder toeristische plaatsen te gaan en daar misschien wat meer van Laos te kunnen zien.

Vanuit Vang vieng hebben we de bus gepakt naar Phonsavan in het midden van Laos. De tocht duurde wel 7 uur, het busje zat weer overvol, een schreeuwende baby en een paar kotsende locals (ik dacht altijd dat die niet reisziek werden). En in azie passen er altijd meer mensen in de bus dan dat er plaatsen zijn want ze zetten dan nog wat plastic stoeltjes in het gangpad.  
In Phonsavan is nog veel te zien van de oorlog. Laos wordt ook wel het meest gebombardeerde land ter wereld genoemd. In het kort, Amerika was het er niet mee eens dat Laos communistisch zou worden dus heeft miljoenen bommen op het land gegooid. De meeste van deze bommen liggen rondom Phonsavan, ook zijn ze nog steeds bezig om de bommen om te sporen want een groot deel is nog steeds niet ontploft. De locals gebruiken de bommen als decoratie voor hun huis, het zijn nu plantenpakken of er wordt zelfs bestek van gemaakt.

In Phonsavan hebben we de plain of jars bezocht. Hier liggen allemaal kruiken van duizenden jaren oud, ook zijn er nog restanten van de oorlog te vinden zoals de loopgraven en bomkraters. Daarna hebben we nog een russische tank bezocht.

Doordat we met de scooter en fiets door het buitengebied hebben gereden, hebben we nu ook veel meer van laos gezien. De mensen zijn hier veel vriendelijker, ze leven vaak nog in bamboehutjes met nauwelijks elektriciteit. Op straat moet je vaak stoppen voor alle koeien en varkentjes die op de weg lopen. Ook is het een heel mooi land, met veel bergachtige gebieden waar bijna niemand woont. Vroeger was Laos een Franse kolonie, daarom wordt er nu nog veel jeu de boule gespeeld en kan je croissants en stokbroden eten.

Na Phonsavan pakken we de bus richting Sam nua en op 5 december steken we hier de grens over met Vietnam. Ons plan is om hier een maand te blijven en kerst, mijn verjaardag en oud en nieuw te vieren.